Οι πρώτες μέρες στην Ιταλία

Καλημέρες από Senigalia!

Στη σοφίτα του Nico.

 Καθιστός σ’ έναν σούπερ-ντούπερ άνετο και δερμάτινο καναπέ στη σοφίτα του σπιτιού που φιλοξενούμαστε, ευχαριστώ την τύχη μου και την απόφαση που πήραμε και μας έφερε εδώ! Αλλά πως φτάσαμε εδώ…; Δευτέρα απογευματάκι (28/10/2013) κάναμε την απόβασή μας στο λιμάνι της Ancona, με τα τέρατα γεμάτα όρεξη να σβήσουν χιλιόμετρα! Έτσι κι έγινε (29 ολόκληρα χιλιόμετρα γράψαμε εκείνη τη μέρα! ). Είχαμε από τις προηγούμενες μέρες επικοινωνήσει μέσω του https://www.couchsurfing.org/ μ’ έναν τύπο, μάλλον για την ακρίβεια με πάρα πολλά άτομα και ένας από αυτούς που μας απάντησαν ήταν ο Nico απ΄ την Senigallia, 29 χιλιόμετρα βόρεια του λιμανιού. Είχε δεχτεί να μας φιλοξενήσει για μερικά βράδια! Το στίγμα του σπιτιού του είχε καρφωθεί στο GPS, τα…29 χιλιόμετρα καλύφθηκαν με άνεση (αν και τα φώτα του Θάνου με γκάβαναν!), και αφού κερδίσαμε και μια ωρίτσα απ’ την αλλαγή της ώρας φτάσαμε σπίτι του γύρω στις 19:30. Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα του ο Θάνος νόμισε πως σταμάτησα για φωτογραφία. Η ομορφιά του μέρους ήταν όντως για φωτογραφία! Μάλιστα πολλές απ’ αυτές που έχουμε με τις βέσπες μας σε μια πλατεία, είναι μπροστά απ’ το σπίτι του. Κατέβηκε, μας υποδέχτηκε, μας βοήθησε και με το ξεφόρτωμα και ανεβήκαμε πάνω. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που βλέπαμε! Το σπίτι του ήταν καλύτερο κι από χλιδάτο ξενοδοχείο! Κάναμε τα μπανάκια μας, βολευτήκαμε, κι όταν ανοίξαμε τις σακούλες με τις μανίσιες πίτες ήρθε και μας φώναξε να πάμε στην κουζίνα…Είχε ετοιμάσει και φαγητό για όλους μας, όχι κάτι ιδιαίτερο, αλλά και μόνο η κίνησε μας άφησε μαλ…άφωνους! Μακαρόνια με κιμά και τριμμένη παρμεζάνα, έτσι για να σπάσει ο πάγος. Πηγαίνοντας στο δωμάτιο μου λέει ο Θάνος χαρακτηριστικά:

“Κάτι βρωμάει εδώ. Αν το βράδυ δεν μας την πέσει με καμιά χαντζάρα είμαστε κολόφαρδοι φιλαράκι!”

 Γενικά τις πρώτες εκείνες στιγμές πολλά και διάφορα σκεφτήκαμε. Άλλα πέσανε έξω, αλλά και κάποια άλλα μέσα! Αλλά μην περιμένετε περισσότερα, αυτά λέγονται μόνον από κοντά. Την πρώτη βραδιά θα κοιμηθώ εγώ στο κρεβάτι κι ο Θάνος στρωματσάδα και αύριο το αντίθετο! 

Στέργιος, Θάνος, Nico.

 Το πρωί μας βρίσκει με φορτισμένες μπαταρίες στο 100% και με τρελή διάθεση. Ο Nico γι’ άλλη μια φορά μας κάνει να ντρεπόμαστε που είμαστε φιλοξενούμενοί του! Σήμερα δεν δουλεύει, είναι δημόσιος υπάλληλος και έχει πάρει άδεια για να βοηθήσει την οικογένειά του με το μάζεμα των ελιών και μας έχει ετοιμάσει πρωινό! Πίνουμε το καδεδάκι μας, τρώμε το πρωινό μας, τον χαιρετάμε για τις λίγες ώρες που θα λείψει και ανεβαίνουμε στη σοφίτα για να περάσουμε αυτές τις ώρες (δεν μας άφησε κλειδιά για ευνόητους λόγους), μιας και τη σοφίτα την είχε πιο πολύ για χώρο φιλοξενίας και μας άφησε εκεί. Το μεσημέρι βγήκαμε για περπάτημα στην πόλη. Ο Θάνος το πρωί ξαναβγήκε για το καθιερωμένο του τρέξιμο, οπότε είχε δει κάποια λίγα πραγματάκια. Η πόλη δεν είναι πολύ μεγάλη, έχει δεν έχει 44.500 κατοίκους μαζί μ’ εμάς και για το λόγο αυτό είναι μάλλον μια απ’ τις πόλης που θα έλεγα πως “εδώ θέλω να ζήσω”! Πολύ νοικοκυρεμένη, πεντακάθαρη, με τα φαρδιά της πεζοδρόμια, τους ακόμα πιο φαρδείς ποδηλατοδρόμους της, την τεράστια παραλία της, τα όμορφα και στοιχισμένα σπιτάκια της…και…και…και…

Άραγμα στο δωμάτιό μας!

Η θέα απ’το σπίτι απλά φοβερή!

Κάναμε τις βόλτες μας, τραβήξαμε και μερικές φωτογραφίες και γυρίσαμε σπίτι. Το βράδυ κύλισε πολύ ήσυχα, κλασσικά με σπιτικό φαγητό (μμμ σουβλάκια!), κουβεντούλα και ύπνο από νωρίς.

Την Τετάρτη (30/10/2013) είχαμε κανονίσει να βγούμε έξω για πίτσα. Ο Nico είχε αναφέρει στους γονείς του την μικρή μας ιστορία και ο πατέρας του ως βετεράνος μηχανόβιος (77 ετών παρακαλώ και ακόμα όπου θέλει να πάει το κάνει πάνω σε μοτοσυκλέτα) και μέλος του Moto Club of Senigallia, ανέλαβε να οργανώσει μια μικρή υποδοχή για εμάς. Κάλεσε τους μηχανόβιους φίλους του, αλλά και το τοπικό Vespa Club κι έτσι περάσαμε μια πολύ ευχάριστη βραδιά μιλώντας για ταξίδια με μηχανή, τρώγοντας πίτσα και πίνοντας μπύρα!

Η Πέμπτη κύλισε πάρα πολύ ήσυχα, σπιτάκι, υπολογιστή να ετοιμάσουμε κανένα βιντεάκι και μόνο το απόγευμα που γύρισε ο Nico απ’ τη δουλειά του, μαζί και με τον πατέρα του βγήκαμε για μια βόλτα στην πόλη που είχε έντονη κίνηση και λόγω το Halloween (καρναβάλι ένα πράμα) και λόγω της αργίας που ήταν την Παρασκευή. Κάναμε τις γυροβολιές μας, ακολουθήσαμε και τον πατέρα του Nico σ’ ένα μουσείο μηχανοκίνητων αγώνων της Senigallia και γυρίσαμε από νωρίς σπίτι. Φαγητό, τι άλλο από μακαρονάδα και μάλιστα ορίτζιναλ καρμπονάρα με αυγό, μαγειρεμένη απ’ το Nico, στα ντουλάπια του οποίου βρίσκει κανείς μόνον ζυμαρικά! Αύριο πρωί πρωί με την αυγούλα, θα πάρουμε το πρωινό μας όλοι μαζί αφού είναι αργία και κατά τις 10:00 λέμε να είμαστε στο δρόμο. Τα χιλιόμετρα δεν είναι ιδιαίτερα πολλά, περίπου 275 είναι, αλλά αφού κουβαλάμε φωτογραφική μαζί μας λέμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο και σ’ αυτή! Ο προορισμός μας είναι λίγο πιο πάνω απ’ τη Σιένα, το Colle di Val D’Elsa, όπου έχουμε και πάλι βρει κατάλυμα για το βράδυ, στο σπίτι μια κοπέλας απ’ το couchsurfing. Δυστυχώς δεν θα έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας για να δούμε την Τοσκάνη, αφού το ferry για Ταγγέρη φεύγει Σάββατο βράδυ στις 23:30.

Κι ένα κλιπάκι που ετοιμάσαμε:

Στέργιος Γκόγκος 31/10/2013