Marrakesh & southern Morocco

01.Chefchaouen

02.Kenitra, Rabat & Fes

03.Atlas mountain & Sahara desert

04.Marrakesh & southern Morocco

05.Southern Morocco & West Sahara

Good morning to everyone and have a good month! Do not expect much from us these days, especially after all those crazy things we did on the Atlas mountains and at the Sahara! Nothing can describe our days there! During the last week, we spent our time resting in a campsite in Marrakesh (a very nice campsite, indeed), diving into the swimming pool and having our moments of indulgence in the jacuzzi while we were trying to realize where we were!

Start a good day with a delicious breakfast! Bread, honey and bananas (since it was impossible to find a good-old-traditional Greek “bougatsa”- pie with cream)

I don’t know about Thanos, but I feel that I have lost my ability to ride on my vespa for some hundreds of kilometers per day with no hesitating at all. I’m still searching for the reason…maybe it’s the hot sun and the straight roads and of course, not the fact that I do not exercise at all and I have gained around 15 kilos, as Thanos says! The plan was to travel 100kms per day but we never manage to do them. Every time I get off the vespa I don’t want to sit again, I prefer to stand as my bottom and my back have started to ache and I feel old and rusty! Let’s see what will happen when we will be obliged to cover a large distance through Mauritania until Senegal (don’t forget about he 30 days of our visas).

Due to the never-ending straight lines I had to drive through…this is the only “smile” I can have!

Stop in the middle of nowhere for some refill…tank AND stomach!

If you ever find yourselves in Western Sahara, have your “fiche”printed to get through all those police controls.

If you ever find yourselves in Western Sahara, have your “fiche”printed to get through all those police controls.Visas and border crossing are our main worries until now. Especially those in Senegal for which we haven’t heard the best of things. Don’t trust the “well informed” site of the Greek Ministry of Foreign Affairs and the things that are written on it! From the 1st of July, 2013, in order to get into the country you should have a visa. You should find online and fill out a form (www.snedai.sn), pay 52.5 euros and print the answer which will be sent to you by e-mail. The next step is to wait in a queue for ages, keep smiling and be extremely patient if you don’t intent to pay every single person who wants something from you (police officers, customs officers, officers, various crooks etc). Many people regard crossing the borders in Senegal as the most important part to continue traveling in Africa! From one side, the good old me is hoping that this is going to happen…at last some adventure after all this time in the swimming pools and in the jacuzzi! From the other side, the brand new me is hopping in silence that nothing wrong is going to happen and we will continue our long-term holiday! And you, what are you thinking? Which side are you on?

The two huge camel-statues. Trademark of the city of Tan Tan in southern Morocco.

From this point our everyday routine gets a bit harder. We have to ride for many kilometers per day in order to be in Mauritania and enter Senegal before our visas expire.

And now briefly the last week’s news:

• Six nights in a campsite in Marrakesh.
• Relaxing by the pool in order to rejuvenate and regain our energy!
• I sent Thanos to see and tell me how is Marrakesh.
• He told me that it “awakes” the senses!
• I managed to get to a supermarket and bought some grocery.
• Thanos: A stroll at the Jemaa-el-fna square, the main square of Marrakesh, where he took some pictures of “dancing cobras” and he was asked to pay 10 euros – he just erased the photo and left.
• Finally I decided to follow Thanos for a walk in the center of Marrakesh, which I regretted as everyone in the street was trying to talk to us, invite us to their store or sell us something.
• They were also calling me “Ali-Baba” for no reason!
• Slept for one night in Agadir listening to the sound of the waves of the Atlantic ocean.
• As we were approaching to Western Sahara the police stopped us all the time.
• Thanos, my friend, please fill out those “fiches”!
• Two nights’ rest outside Tan Tan.
• To be continued…(2,000 kms of straight line through the desert until the borders of Mauritania – Senegal…not boring at all!)

PS: Yesterday, when we contacted Grigoris Anastasiadis from Radio Thessaloniki 94.5, tired as we were, with a slight jet-lag, we referred only to Angela Merkel as the cause of all evil in Greece, which led us to leave our country and start this journey. Unfortunately, we forgot to tell anything about us Greeks and all the mistakes done by us (not only by the politicians), which was the main cause for my escape!

 Stergios Gogos Alexandra Fefopoulou

 Stergios Gogos, Thanos Kirgiannis

 

---

  Μαρακές και νότιο Μαρόκο 

Καλησπέρα σας και καλό μήνα, καλό χειμώνα και γενικά ότι άλλο καλό επιθυμείτε! Μην περιμένετε και πολλά νεότερα από εμάς αυτές τις μέρες. Ειδικά έπειτα από το ξεσάλωμα σε Άτλαντα και Σαχάρα, ότι και να γράψουμε και να μοιραστούμε από αυτό εδώ το βήμα θα ωχριά μπροστά του! Επίσης σχεδόν όλη την προηγούμενη εβδομάδα την “επενδύσαμε” σε ξεκούραση σε ένα κάμπινγκ στο Μαρακές (μην ξαναγράφω για κάμπινγκ – αυτό ήταν απλά πολύ ανώτερο απ’το προηγούμενο στη Fes), κάνοντας τα μπανάκια μας στην πισίνα και μουλιάζοντας το πετσί μας στο τζακούζι, προσπαθώντας ακόμα να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, τι κάνουμε και κυρίως που πάμε (;)…

Η καλή μέρα εκτός απ’όλα τ’άλλα, φαίνεται κι απ’το πρωινό! Ψωμί με μέλι και μπανάνες στην προκειμένη περίπτωση, αφού ήταν αδύνατο να βρούμε μπουγάτσα…

Δεν ξέρω για τον Θάνο, αλλά εγώ νιώθω σαν να’χω χάσει εντελώς τη φόρμα μου! Και δεν αναφέρομαι στη φόρμα το ρούχο, αλλά στην ικανότητα που κάποτε είχα να ανεβαίνω στη βέσπα μου και καταπίνω χιλιόμετρα για την πλάκα. Ακόμα ψάχνω τον λόγο. Σαν πιο πιθανό βλέπω τον έντονο ήλιο και τις ατελείωτες ευθείες και όχι φυσικά το γεγονός πως έχω να ιδρώσω από πρόπερσι το καλοκαίρι όταν είχε χαλάσει το air condition στο σπίτι και πως έχω πάρει καμιά 15αρια κιλά, όπως πολύ φιλικά με συμβουλεύει ο συνταξιδιώτης μου. Ενώ ο μέχρι τώρα ρυθμός μας, απλά δεν είναι ρυθμός, αφού διανύουμε αρκετά κάτω απ΄τα 100 χιλιόμετρα ανά ημέρα που είχαμε αρχικά ορίσει σαν μπούσουλα, κάθε φορά που ξεκαβαλάω το μηχανάκι αισθάνομαι πως δεν θέλω να ξανακάτσω πουθενά. Νιώθω τον πισινό μου σαν επίπεδη τηλεόραση τελευταίας γενιάς, και την μέση μου σαν σκουριασμένο μεντεσέ! Ελπίζω με τον καιρό να σιάξω. Ένα μικρό τεστ θα είναι και τα πολλά – μαζεμένα χιλιόμετρα που πρέπει να καλύψουμε μέχρι την είσοδό μας στη Σενεγάλη, προτού λήξουν οι Μαυριτανικές μας βίζες.

Χάρη στην ατελείωτη ευθεία της Δυτικής Σαχάρας, αίμα – δάκρυα και ιδρώτας ενώθηκαν και δημιούργησαν αυτό το χαμόγελο!

Στάση στη μέση του πουθενά για ανεφοδιασμό (στομάχι & ντεπόζιτο).

Εάν κατά τύχη βρεθείτε στη Δυτική Σαχάρα, να έχετε οπωσδήποτε τυπώσει το λεγόμενο φισέ για να ξεμπερδευέτε γρήγορα απ’τα δεκάδες μπλόκα της αστυνομίας.

Αυτό είναι και ένα απ’ τα λίγα πράγματα που πραγματικά μας απασχολούν στο ταξίδι μέχρι τώρα. Οι βίζες και τα σύνορα. Ειδικά της Σενεγάλης για την οποία δεν έχουμε ακούσει και τα καλύτερα. Τώρα μάλιστα που θέλουν και αυτοί βίζα για να μπεις, το πάρτι αρχίζει για τα καλά! Ναι, απ’ ότι φαίνεται και σε αντίθεση με όσα διαβάζουμε και διαβάζει κάθε Έλληνας πολίτης στην κατά τα άλλα “εγκυρότατη και πολύ ενημερωμένη” ιστοσελίδα του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών (σαρκασμός), από 1η Ιουλίου 2013 όλοι όσοι μπαίνουν στη χώρα χρειάζονται βίζα. Κάνεις πρώτα μια online αίτηση (www.snedai.sn), πληρώνεις και 52,5€ το κεφάλι και με την απάντηση που θα λάβεις στα εισερχόμενα emails σου εκτυπωμένη και ανά χείρας, πηγαίνεις στα σύνορα οπλισμένος με άπειρη υπομονή, χαμόγελο και ΤΡΈΛΑ, μπας και γλιτώσεις το ξεζούμισμα απ’ την κομπανία που θα σου την πέσει (αστυνομικούς, τελώνιδες, απατεώνες). Πολλοί επίσης θεωρούν την είσοδο στη Σενεγάλη ως το “βάπτισμα του πυρός” για τα ταξίδια στην Αφρική! Απ’ τη μια ο παλιός καλός Στέργιος εύχεται αυτό να είναι αλήθεια και το περιμένει πως και πως, έχοντας ξενερώσει τη ζωή του αραγμένος μέσα σε πισίνες και τζακούζια, κι απ’ την άλλη ο νέος Στέργιος, ελπίζει κρυφά και σιωπηλά, τίποτα απ’ αυτά να μην αληθεύει και να απολαύσει τις πιο πολυήμερες διακοπές της ζωής του! Εσείς με ποιον Στέργιο είστε αλήθεια;

Οι δύο τεράστιες ΓΚαμήλες, σήμα κατατεθέν της πόλης Tan Tan στο νότιο Μαρόκο.

Από το σημείο αυτό και κάτω, η καθημερινότητά μας σκληραίνει λίγο. Σχεδόν καθημερινά πρέπει να βγάζουμε χιλιόμετρα, ώστε να προλάβουμε τη λήξη της Μαυριτανικής βίζας και να μπούμε στη Σενεγάλη.

Και οι ειδήσεις της εβδομάδας που πέρασε σε τίτλους:

• 6 βραδιές σε κάμπινγκ στο Μαρακές.

• Ξάπλα για να αφρατέψουν λίγο οι πισινοί μας!

• Έστειλα τον Θάνο να δει το Μαρακές και να μου πει πως είναι.

• Μου είπε πως απλά γ…γαργαλάει τις αισθήσεις!

• Έκανα μια και μοναδική βόλτα μέχρι το Μαρινόπουλο για μεγάλο ανεφοδιασμό σε τρόφιμα.

• Θάνος: Βόλτα στην κεντρική πλατεία του Μαρακές, φωτογραφίζει κόμπρες να χορεύουν και του ζητούν να πληρώσει 10€ για τη φωτογραφία. Διαγράφει τη φωτογραφία 😉 και φεύγει.

• Τελικά παίρνω την απόφαση να ακολουθήσω τον Θάνο για βόλτα στο κέντρο του Μαρακές, πράγμα που φρικτά μετάνιωσα, αφού πωλητές, καλησπεράκιδες σε καφέ – εστιατόρια και γενικά κολλητσίδες δεν με άφησαν σε χλωρό κλαρί!
• Με αποκαλούσαν επίσης Αλί Μπαμπά, χωρίς λόγο!
• Ύπνος σε σκηνή για μια βραδιά κοντά στο Agadir, με φόντο και soundtrack τα κύματα του Ατλαντικού.
• Πλησιάζουμε σιγά – σιγά στη Δυτική Σαχάρα και τα μπλόκα της αστυνομίας μας έχουν τσακίσει τα νεύρα.
• Ρε Θάνο συμπλήρωσε επιτέλους εκείνα τα φισέ!
• Ανάπαυλα για 2 νύχτες λίγο έξω απ’ το Tan Tan.

• Η συνέχεια προβλέπετε πολύ ιδιαίτερη και καθόλου βαρετή, με περίπου 2.000 χιλιόμετρα ευθείας μέσα στην έρημο, ως τα σύνορα Μαυριτανίας – Σενεγάλης.

Υ.Γ. Στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε χτες με το Ράδιο Θεσσαλονίκη 94.5 και τον Γρηγόρη Αναστασιάδη, κουρασμένοι κι έχοντας και λίγο jet lag, αναφέραμε μόνο την μαντάμ Μέρκελ και την τρόικα στους λόγους που μας οδήγησαν να πάρουμε επιτέλους την απόφαση γι’ αυτό το ταξίδι και δεν αναφερθήκαμε καθόλου στα δικά μας χάλια (όχι δεν αναφέρομαι μόνο στα χάλια των πολιτικών μας) για τα οποία νιώθω την ανάγκη να γράψω ένα εγκώμιο κάποια στιγμή στο μέλλον και τα οποία χάλια εγώ τουλάχιστον βάζω στην κορυφή των λόγων που με “βοήθησαν” να τσουλήσω τις ρόδες μου στο δρόμο!

 Στέργιος Γκόγκος Αλεξάνδρα Φεφοπούλου

 Στέργιος Γκόγκος, Θάνος Κυργιαννής